Venedik Nerede?

Adriyatik Denizi’nin lagününde yer alan Venedik’in ana kara ve ada kısımları bulunmaktadır. Şehir, 160 kanalla kesişen bir ada kümesidir. Venedik, Adriyatik Denizi lagününde rahat bir şekilde konumlanmış anakara ve ada parçalarına ayrılmıştır. İtalya’nın kuzey kesiminde yer almaktadır. Venedik’in nüfusu (anakara + ada parçası) 270.000 kişiyi aşmaktadır. Ülkede kullanılan para birimi avrodur (EUR). Yerleşimin ilk sözü 5. yüzyılın ortalarına kadar uzanıyor. Adını o dönemde orada yaşayan Venedik kabilesinden aldığı düşünülüyor. Venedik şehri VI. yüzyılın ikinci yarısında kuruldu, ancak o zamanlar merkezi kısmı Torcello ve Malamocco adalarıydı. Venedik adaları uzun süre Bizans İmparatorluğu’nun valileri olan Doges tarafından yönetildi. XIII. yüzyılda, ticaret yolları ve bağlantıları sayesinde Venedik Cumhuriyeti güçlü bir devletti. Şimdi İtalya’nın önemli bir kültürel ve turistik merkezidir.

Venedik Tarihi

Venedik’in başlangıcı hem efsanede hem de gerçekte vardır. Geleneksel olarak, şehir 25 Mart 421’de kurulmuştur ve Venedikliler bunu şehirlerinin doğum günü olarak kutlarlar. Büyük ölçüde Roma anakarasından gelen orijinal sakinler, özellikle Hunlar, Vizigotlar ve Lombardlar tarafından yapılan istilaların tahribatından kaçmak için Venedik Lagünü’nde sığınak aramışlardır. Bu ilk yerleşimciler evlerini ahşap kazıklar üzerine inşa ettiler ve bunları lagünün kum ve kiline derinlemesine gömdüler. Ahşap temeller, suyun altında olmasına rağmen, suyun anaerobik yapısı nedeniyle zamanla sertleşti ve bu da çürümelerini engelledi. Bu yenilikçi teknik, aksi takdirde yumuşak ve dengesiz bir manzara olacak olan yerde sağlam bir kentsel çekirdeğin kurulmasına izin verdi. Bu ayrı yerleşimler sonunda balıkçılık, tuz hasadı ve küçük ticaret yoluyla hayatta kalan karmaşık, bağımsız bir toplum oluşturmak için birleşti. Venedik genişledikçe altyapısı da genişledi. Yerleşimciler, farklı adacıkları birbirine bağlamak için basit köprüler ve yollar inşa ederek, bugün Venedik’i karakterize eden karmaşık kanal ve sokak ağını oluşturdular. 7. yüzyılın başlarında Venedik, yerel liderlerin medeni meseleleri denetledikleri ilk hükümet biçimine kavuştu. Bu yeni siyasi yapı, Venedik’in bir cumhuriyet olarak gelecekteki bağımsızlığının yolunu açtı.

Bir Ticaret Gücü Olarak Yükseliş

Venedik’in Doğu ile Batı arasında coğrafi konumu doğal olarak onu deniz ticaretinin merkezi haline getirmiştir. Venedik’in Bizans İmparatorluğu’na yakın konumu, Doğu’dan baharat, ipek ve metal ithal ederek bunları Batı Avrupa’da pazarlayarak karlı ticaret bağlantıları kurmasını sağlamıştır. Venedikliler aynı zamanda İslam dünyasıyla da ticaret yapmış, İran, Osmanlı, Hindistan ve Kuzey Afrika gibi uzak ülkelerle ekonomik ilişkiler kurmuşlardır. Venedik’in ticari refahının başlıca kaynağı, donanmasının çekirdeğini oluşturan devasa bir tersane ve deniz kompleksi olan Venedik Cephaneliği’ydi. 12. yüzyılda Arsenal, montaj hattı gemi inşa tekniklerini geliştirdi ve bu da Cumhuriyet’i bir deniz gücü haline getirdi. Bu verimlilik seviyesi Venedik’in her zaman Akdeniz’e hakimiyetini ve şehrin sürekli ticari refahını garantileyen güçlü bir filoya sahip olmasını sağladı. Güçlü deniz kuvvetlerinin desteğiyle Venedikli tüccarlar, değerli ticaret yollarını kontrol ettiler ve Konstantinopolis, İskenderiye ve Şam gibi önemli şehirlerde kalıcı ticaret istasyonları veya fondacos’lar kurdular. Bu ticaret merkezleri yalnızca mal ticaretini kolaylaştırmakla kalmadı, aynı zamanda Venedik kültürünün ve etkisinin lagününün çok ötesine ulaşmasını sağladı. Venedik, 13. yüzyılda Avrupa’nın en zengin şehirlerinden biri haline gelmişti; Venedikli tüccarlar ticaret ve finans alanında büyük servetler elde etmişlerdi.

Venedik Cumhuriyeti ve Genişleme

Venedik’in askeri ve siyasi gücünün zirvesi Haçlı Seferleri sırasında geldi. Büyük bir deniz gücü olan Cumhuriyet, Dördüncü Haçlı Seferi’nde (1202-1204) baskın güçtü ve Konstantinopolis’in meşhur yağmasını tasarladı. Bu durum Venedik’in zenginliğini ve topraklarını büyük ölçüde artırdı ve Girit, Kıbrıs ve Dalmaçya kıyı bölgeleri gibi önemli noktaların egemenliği altına girmesini sağladı. Rönesans döneminde Venedik diplomatik, sanatsal ve ticari bir merkezdi. Diplomatik olarak Osmanlı İmparatorluğu, Papalık Devletleri ve Fransa Krallığı ile bağlantılıydı ve bu da onu çeşitli kültür ve siyaset dünyaları arasında bir köprü haline getiriyordu. İçsel olarak, hükümeti cumhuriyetçi ve oligarşik unsurlar arasında bir dengeydi; devlet başkanı Doge’ydi ancak güç baskın tüccar aileleri arasında dağıtılıyordu.

Gerileme ve İtalya’ya Modern Geçiş

Venedik’in hakimiyetine rağmen, etkisi 15. ve 16. yüzyıllarda esas olarak Osmanlı İmparatorluğu’nun ortaya çıkması ve Keşif Çağı’ndan sonra küresel ticaret yollarındaki değişiklik nedeniyle azalmaya başladı. Hindistan ve Amerika’ya giden yeni deniz yolları Venedik’in ticaret tekelini zayıflattı ve ekonomik olarak durgunluğa neden oldu. Cumhuriyet, en sonunda 1797’de Napolyon Bonapart tarafından ele geçirildi ve Venedik’in bin yıldan uzun süren bağımsızlığına son verildi. Venedik, Napolyon’un düşüşünden sonra 1866’da İtalya Krallığı tarafından ilhak edilene kadar Avusturya’nın elinde kaldı. Venedik, bir zamanlar sahip olduğu siyasi ve ekonomik güce artık sahip olmasa da bugün uluslararası bir kültürel, tarihi ve dayanıklılık simgesidir.